AZİZ (ALİ) EFENDİ

(?-1798)
Şâir, yazar. Girit’te doğdu. Girit Defterdarı Mehmed Efendi’nin oğlu. Babasından kalan serveti bitirdikten sonra İs­tanbul’a gelerek devlet hizmetine girdi. Daha sonra elçilik görevi ile Prusya’ya gönderildi (1796). Berlin’de öldü. Berlin Müslüman MezarhgYna gömüldü.
Eserleri baştan sona kadar tasavvuf sembolleri ile dolu­dur. Felsefe, astronomi, büyü, fal v, şeylere meraklıdır. Muhayyelât adlı eserindeki kahramanları da bu tür işlerle uğra­şan tiplerdir.
Dili ağır ve anlaşılması güçtür. Eserlerinde halk ve binbirgece masallarının bazı motiflerini kullanmıştır. Yazıları belli bir edebî türe sokulamayacak kadar karmaşık hikâyelerden meydana gelmiştir.

Eserleri:

 1. Muhayyelâi-ı Aziz, (1796’da yazıldı. Yeni yazı ile 1973’de Ahmet Kabaklı neşretti), 2. Vâridat-ı Mensûre (Tasavvufî, didaktik bir risale), 3. Dîvançe.