ALİ EKREM BOLAYIR
Şâir. İstanbul’da doğdu. Namık Kemal‘in oğludur. Babasının mutasarrıf olarak bulunduğu Rodos ve Sakız adalarında özel dersler gördü. 1887’de İstanbul’a geldi. Sultan II. Abdülhamid devrinde Mabeyn kâtibi oldu. 18 yıl sonra Kudüs mutasarrıfı oldu (1906). Beyrut (1908) ve Cezayir valiliğinde bulundu (1908,1912). Dârülfünûn’da, Maltepe Askerî Lisesi ile Galatasaray’da edebiyat dersleri verdi. 1913-1933). İstanbul’da öldü. Kabri, Zıncirlikuyu Mezarlığı’ndadır. Servet-i Fünun şairlerindendir. Küçük yaşta şiir yazmaya başlamıştır. İlk şiirlerini Mirsâd, Maârif ve Malûmat dergilerinde neşretti. 1896’da Servet-i Fünun topluluğuna katıldı. Servet-i Fünun dergisinin Yunan harbi münâsebetiyle çıkardığı Özel sayısında yer alan Vasiyet isimli şiiri ile tanındı. Tevfik Fikret‘in, bir makalesini değiştirmesine kızarak topluluktan ayrıldı. Şiirinde —Fikret gibi— nazmı nesre yaklaştırma, halkın hayâtını anlatma, realist şiir yazma gayreti içindedir. Üslûbu ile Mehmet Akif Ersoy‘a rehberlik etmiştir, Çanakkale ve İstiklâl Savaşı yıllarında millî-kahramanlık şiirleri yazdı. Hece ölçüsünü denedi. Edebiyat tarihi, tiyatro ve çocuk edebiyatı ile ilgili eserleri de vardır.
Şiir kitapları:
1. Kasîde-i Askeriyye (Namık Kemal’in Hürriyet Kasîdesi’ne nazîre, 1908), 2. Kırmızı Fesler (Hiciv, 1908), 3. Ruh-i Kemâl (1909), 4. Zılâl-i İtham (1909), 5. Çocuk Şiirleri (1917), 6. Ordunun Defteri (Nazım- nesir karışık millî şiirler, 1918), 7. Şiir Demeti (Çocuk şiirleri, 1925), 8. Vicdan Alevleri (1925), 9. Tâir-i İlâhî (Basılmadı).
Diğer eserleri:
1. Namık Kemâl (1930f, 2. Lisanımız (1937), 3. Bâriâ (Tiyatro eseri denemesi, 1908) vb.
