İBRAHİM ZEKİ BURDURLU

Şâir. Burdur’da doğdu. İstanbul Erkek Öğretmen Okulu (1938) ile Gazi Eğitim Enstitü Türkçe Bölümü’nü bitirdi. Si­vas, Burdur, Kıbrıs ortaokul ve lisehrinde, İzmir Eğitim Ens-titüsü’nde öğretmenlik yaptı. 1977’de emekli oldu.
Günümüz şâir ve yazalarındandır. ilk şiiri Öğretmen Oku-lu’nda öğrenci iken Servet-i Fünun- Uyanış dergisinde görü­lür. Öğrencjliği sırasında, Ahmet Kutsi Tecer tarafından başlatılan şiirde, halk şiiri geleneğinden faydalanma çalış­malarına Katıldı. Yeni şiir iie halk şiirinin tekniğini birleştir­meye gayret etti. Şiirlerinde mahalli duygulan, millet ve va­tan sevgisini terennüm etti. Masal, inceleme, araştırma ve antoloji türünden eserleri de vardtr.

Şiir kitapları:

 1. Toprak İnsanları (1945), 2. Toprağın için­deki Toprak (1946), 3. Burdur’daki Mahallemiz (1947), 4. Ke­loğlan (1949), 5. Basık Tavan (1950), 6. Bir Köyden Bir İnsan (1951), 7. Lefkoşe (1953), 8. Minnacık Ada (1954), 9. Günay­dın Yavru Kıbrıs (1959), 10. Atatürk’üm (1959), 11. Sev Beni ‘(1966), 12. Açmıyor Mu Kıbrıs’ımın Gülleri? (1968), 13. İzmir’­in Mor Atları (1976).

Masal kitapları:

 1. Nur Güzeli (1963), 2. Dileği Gerçekleşmeyen Kız (1963), 3. Güllü Pâdişâh (1963), 4. Mavi Pullu Balık (1964), 5. Üç Yumak (1964), 6. Kendi Bir Karış, Sakalı Üç Karış (1972).

Antolojileri:

 1. Şiirimizde Öğ­retmen (1965), 2. Öğretmen Şâirler Antolojisi (1966), 3. Ata­türk Şiirleri Antolojisi (1967).

Diğer eserleri:

 1. Memiş Can (1978, roman), 2. Anılardan Öyküler (Hikâyeler, 1979), 3. Üç Destan (Köroğlu- Karacoğlan- Oğuz Destanı, 1969), 4. Ro-manlanyla Reşat Nuri Güntekin (1971). Ders kitapları ve eği­tici kitapları davardır.