Gezi Yazısı
Gezilen, yaşanan, görülen yerlerin okuyucuya İlgi çekici gelebilecek yönlerinin anlatıldığı yazılardır. Divan edebiyatında “seyahatname” sözcüğüyle karşılanan gezi yazısı, sıradan gözlemleri kapsamaz. Yazar, güçlü bir gözlem gücüyle bir yerin doğa güzelliklerini, gelenek ve görenekleri, yaşayış özelliklerini yansıtır. Bu ürünler başta toplumbilim olmak üzere; tarih, coğrafya ve folklar gibi toplumsal bilimlere kaynak oluşturur. Servet-i Fünûn, edebiyatta sansürün yaygın olduğu bir dönemdir. Bu dönemde seyahat özgürlüğü de kısıtlanmıştır. Bu nedenle Servet-i Fünun Edebiyatı’nda gezi yazısı türü pek gelişmemiştir. Servetifünûn Dönemi’nde gezi türünde Ahmet İhsan Tokgöz’ün “Avrupa’da Ne Gördüm” (1892); Cenap Şahabettin’in “Hac Yolunda”, “Avrupa Mektupları”, “Âfâk-ı Irak” adlı kitapları vardır