Latifi

(1491-1582)
Divân şairi, yazar. Kastamonu’da doğdu. Asıl adı Abdüllatîf’tir. Katip olarak Belgrad’da, İstanbul’da, Rodos’ta, Mı­sır’da çalıştı. Mısır’dan Yemen’e giderken bindiği geminin batması üzerine boğularak ölmüştür.
Tezkiretü’ş-şuarâ ( şâirler tezkiresi) adlı eseri ile meş­hur olmuştur. 1543’te yazmaya başladığı bu eseri 1546’da bitirip Kanunî Sultan Süleyman’a sunmuştur. Tezkiresinde giriş bölümünden sonra Mevlana’dan başlayarak büyük so­fi şairleri, sonra pâdişâh ve şehzadeleri, daha sonra da harf sırasına göre şairleri tanıtmış, şiirlerinden örnekler vermiş­tir. Latifi’nin kaside ve gazelleri, mesnevileri vardır.
Eserleri: 1. Tezkiretü’ş- şuara (1898’de eski harflerle ba­sıldı. N.Lupal-O.Reşer’in Almanya çevirisi 1979’da Osnabrück’de basıldı), 2. Divân, 3. Subhatü’l-Uşşâk [Yüz hadis tercümesi; Erdoğan Erol bu eser ile doktoraya hazırlık çalışması yaptı, basılmadı (Konya, Selçuk Üniversitesi, Edebi­yat Fakültesi 1981)1, 4- Tarif nâme-1 İstanbul (N.S.Pakun tarafından yeni yazıya çevrilerek Evsâf-ı İstanbul adıyla yayımlandı. 5. Enisü’l-Fusuha, 6. Nazmü’I-Cevahir. Tezkire­sinde 12 eseri olduğunu bildirmiştir. (Hayatı ve eserleri hak­kında fazla bilgi için İslâm Ans. Latifi maddesine bakılmalı­dır.)