Orhan Kemal

Orhan Kemal Hayatı Edebi Kişiliği ve Eserleri Hakkında Kısaca Özet Bilgi (1914-1970)

Asıl adı Mehmet Raşit Öğütçü olan yazar, Adana’nın Ceyhan ilçesinde doğdu. İlkokulu Ceyhan’da bitiren yazar, Ceyhan’da başladığı ortaokulun son sınıfında ailesiyle birlikte Suriye’ye gitti. 1932’de Türkiye’ye dönerek Adana’daki çırçır fabrikalarında çalıştı.
Sanat hayatına şiirle başlayan Orhan Kemalin edebî kişiliğini hikâye ve roman türünde yazdığı eserlerle ortaya koydu. Türk edebiyatında toplumcu gerçekçilik anlayışının başlıca temsilcilerinden oldu. İlk ürünlerinin çerçevesini kendi yaşamından kesitlerle oluşturdu. Daha sonraları eserlerinde daha çok, kendisinin de yaşadığı ve yakından tanıdığı Çukurova’yı anlattı. Çukurova’daki pamuk tarlalarında ve fabrikalarda çalışan işçilerin, ırgatların yaşamındaki zorlukları, geçim sıkıntılarını, köyden kente göçün neden olduğu uyum sorunlarını, çatışmaları gerçekçi bir bakış açısıyla yansıttı. Sonraki dönemde ise İstanbul’un kenar mahallelerinde yaşayan yoksul insanların, işçilerin dünyasını konu edindi. Yalın bir dille yazdığı eserlerinde kişileri kendi ağız özellikleriyle konuşturdu. Baba Evi, Avare Yıllar, Murtaza, Cemile, Bereketli Topraklar Üzerinde, Hanımın Çiftliği, Eskici ve Oğulları, Gurbet Kuşları, Kanlı Topraklar, Evlerden Biri (roman); Ekmek Kavgası, Çamaşırcının Kızı, Kardeş Payı, Babil Kulesi, Mahalle Kavgası, Önce Ekmek (hikâye); İspinozlar, 72. Koğuş (tiyatro) yazarın başlıca eserleridir.
BAŞKA BİR KAYNAK:
Romancı ve hikâye yazarı. Ceyhan’da doğdu. A. Kemâli Bey’in oğlu. Babasının Suriye’ye kaçması üzerine ortaoku­lun son sınıfından ayrıldı. İşçilik, kâtiplik yaptı. 1950’de İs­tanbul’a geldi ve eserlerinin geliri ile geçindi. Tedavi için gittiği Sofya’da öldü. İstanbul’da Zincirlikuyu Mezarlığına gömüldü.
Önce Yedigün, Yeni Ses, Yürüyüş ve Gün dergilerinde şiirleri çıktı (1939-1946). 1940 yılından İtibaren hikaye yayımlamaya başladı. 1948’den itibaren romana başladı. Eserlerinde kendi hayatını, Çukurova’daki işçi ve ırgatların, istanbul’daki yoksul insanların hayatını anlattı. Ruh tahlil­lerine yer vermez. Üslûbu îtinasızdır. Karşılıklı konuşmalar­da şîve taklitlerine çok yer verir.
Öykü kitapları: 1. Ekmek Kavgası (1949), 2. Sarhoşlar (1951), 3. Çamaşırcının Kızı (1952), 4. 72. Koğuş (1954), 5. Grev (1954), 6. Arka Sokak (1956), 7. Kardeş Payı (1957), 8. Babil Kulesi (1957), 9. Dünyada Harb Vardı (1963), 10. İşsiz (1966), 11. Önce Ekmek (1968), 12. Küçükler ve Büyükler (1971).
Romanları: 1. Baba Evi (1949), 2. Avare Yıllar (1950), 3. Murtaza (1952), 4. Cemile (1952), 5. Bereketli Topraklar Üzerine (1954), 6. Suçlu (1957), 7. Devlet Kuşu (1958), 8. Vu­kuat Var (1959), 9. Gâvurun Kızı (1959), 10. Küçücük (1860). 11. Dünya Evi (1960), 12. El Kızı (1960;, 13. Hanımın Çiftliği (1961), 14. Eskici ve Oğulları ( Eskici Dükkanı, 1962), 15. Gurbet Kuşları (1962), 16. Sokakların Çocuğu (1963), 17. Ma­halle Kavgası (1963), 18. Kanlı Topraklar (1963), 19. Bir Filiz Vardı (1965), 20. Müfettişler Müfettişi (1966), 21.Yalancı Dün­ya (1966), 22. Evlerden Biri (1966), 23. Arkadaş Islıkları (1968), 24. Sokaklardan Bir Kız (1968), 25. üç Kâğıtçı (1969), 26. Kötü Yol (19695, 27. Kaçak (1970)