KEMAL TAHİR DEMİR

(1910-21.IV.1971)
Roman yazarı. İstanbul’da doğdu. Deniz subayı Şebinkarahisarlı Tahir Bey’in oğludur. İlköğrenimini çeşitli şehirler­de yaptı. Kasımpaşa Cezayirli Hasan Paşa Rüştiyesi’ni(1923) bitirdi. Galatasaray Lisesi’nin onuncu sınıfından ayrılıp avukat kâtipliği (1928-1932), gazetelerde musahhihlik, mütercimlik, yazarlık ve yazı işleri müdürlüğü yaptı. 1938’de Nazım Hikmet‘in Yavuz zırhlısında isyan çıkarmaya teşeb­büsü iddiası ile açılan dâvada, Kemal Tahir de askeri mahkemece suçlu görülerek 15 yıl hapse mahkûm edildi. Oniki yıl yattık­tan sonra 1950’de çıkarılan af kanunundan faydalanarak çıktı. Roman yayımlayarak geçimini sağladı. İstanbul’da öl­dü. Erenköy’de Sahrayıcedit Mezarlığı’na gömüldü.
Sanat hayatına şiir yazarak başladı (1932-1934). Sonra hi­kâye ve roman yazmaya başladı. Romanlarının konularını Anadolu şehirlerindeki hayattan, cezaevi hatıralarından, Kurtuluş Savaşı’ndan, eşkıya menkıbelerinden, toplumda meydana gelen sosyal değişmelerden almtşttr. Türk edebi­yatının en değerli eserlerinin üslup özellikleri İle modern ro­mancılığın tekniklerini birleştirerek yazdı. Roman tercüme­leri, hikâyeleri, senaryo çalışmaları da vardır.

Romanları:

1. Sağtrdere (1955), 2. Esir Şehrin İnsanları (1956), 3. Körduman (1957), 4. Rahmet Yoltar Kesti (1957), 5. Yediçınar Yaylası (1958), 6. Köyün Kamburu (1959), 7. Esir Şehrin Mahpusu (1962), 8. Kelleci Memet (1962), 9. Yorgun Savaşçı (1965), 10. Bozkırdaki Çekirdek (1967), 11. Devlet Ana (1967), 12. Kurt Kanunu (1969), 13. Büyük Mal (1970), 14. Yol Ayrımı (1971), 15. Namuscular (1974), 16. Kanlar Koğuşu (1974), 17. Hür Şehrin İnsanları (2 cilt, 1976), 18. Damağası (1977), 19. Bir Mülkiyet Kalesi (2 cilt, 1977). Diğer eserleri: 1. Göl İnsanları {Hikâyeler, 1955), 2. Kemal Tâhîr’den Fatma Ir-fan’a Mektuplar (1979). Yazar, Yorgun Savaşçı romanı ile 1967-1968 Yunus Nadi Armağanı’nı, Devlet Ana ile de TDK 1968 Roman Odülü’nü kazandı.