1970-1980 Dönemi Türk Tiyatrosu
Bu dönem Türk tiyatrosu 1960’larda başlayan geleneğin bir devamı niteliğindedir. Bu dönemde oyun yazarlığında eski kuşakla beraber yeni bir yazar kuşağı da yetişmiştir. Güngör Dilmen, Melih Cevdet Anday, Orhan Asena, Adalet Ağaoğlu, Başar Sabuncu, Necati Cumalı, Recep Bilginer, Cahit Atay, Turan Oflazoğlu, Refik Erduran, Ülker Köksal, Nezihe Araz bu dönemin önemli yazarlarıdır.
Tarihî, sosyal ve siyasi anlamda önemli bir süreç olarak kabul edilen bu dönemde Türk tiyatrosu öz, teknik, biçim ve oyun yazarlığı açısından büyük gelişme gösterir. Tiyatro yazarları büyük ölçüde özgün olmaya çalışmış, taklitten uzaklaşıp klasik tiyatro tekniklerinin yeni biçim arayışlarını denemiş ve bunda da başarılı olmuşlardır. Bu dönemde müzikli oyunlar, kabare oyunları, uyumsuz ve epik oyunlar yazılır. Turgut Özakman ve Oktay Arayıcı geleneksel Türk tiyatrosunun anlatım biçimlerinden yararlanarak eserler verirler. Vasıf Öngören epik türde toplumcu gerçekçi oyunlar,
Melih Cevdet Anday ise kendine has bir üslupla uyumsuz tiyatro oyunları kaleme alır. Bu dönemin bir başka özelliği de tema çeşitliliğinin ve sayısının artmış olmasıdır. Oyunlarda genellikle dönemin toplumsal sorunları, tarih–masal–efsane atmosferinde dile getirilen iyilik-kötülük karşıtlığı ve iktidar mücadelesi gibi temalar ele alınır. Bu dönem yazarları; dönemin ağırlaşan sosyal, ekonomik ve siyasi koşullarının etkisiyle daha çok toplumcu gerçekçi anlayışa yönelirler. Oyunlarda ele alınan temalar toplumsal düzene yönelik eleştirel bir bakış açısıyla işlenir