Ali Faik Ozansoy

Şâir. Diyarbakır’da doğdu. Süleyman Nazif’in kardeşidir. Askerî Rüştiye ile Mekteb-i Mülkiye’yi bitirdi (1901). Çeşitli İlçelerde kaymakamlık; mutasarrıflık, valilik, İçişleri Bakanlığı’nda müsteşarlık ve Mülkiye’de öğretmenlik yaptı. Anka­ra’da öldü. Zincirlikuyu Mezarlığı’na gömüldü.
Servet-i Fünun’cuların en genç üyelerindendi. Toplulu­ğun dağılmasından sonra Fecr-i Ati topluluğuna başkanlık etti. Tevfik Fikret ile Abdülhak Hamit Tarhan’ın tesirinde kalıp kadın, aşk ve tabiat temalarını işledi. His ve hayâle geniş yer veren şiirler yazdı.
Şiir Kitapları: 1. Fâni Teselliler (1900), 2. Mithat Paşa (1911), 3. Temâsil ( Timsaller, 1912), 4. Elhân-ı Vatan (1915). /Aruz ile yazılmış piyesleri:1 1. Payitahtın Kapısında (1918), 2. Nedim ve Lâle Devri (1950-1969). Nejat Sefercioğlu – İ.Binark, Faik Ali Bibliyografyası neşrettiler (1970).