Halit Fahri Ozansoy

Şâir ve yazar. İstanbul’da doğdu. Doktor M. Fahri Paşa’nın oğludur. Galatasaray Lisesi’ni bitirdi. Yeterlik imtihanı vererek edebiyat öğretmeni oldu (1916). Muğla ve İstanbul’da Öğret­menlik yaptı, istanbul’da öldü. Zincirlikuyu Mezarlığı’na gö­müldü.
ilk şiirlerinde vezin, dil ve duyuş tarzı bakımından Fecr-i Âtî şâirlerinin tesirinde idi. Millî Edebiyat cereyanına katı­lınca aruz veznini bırakıp hece vezni ve konuşulan Türkçe’ye döndü. Şiirlerine hüzün hakimdir. Daha çok aşk ve ölüm temalarını İşlemiştir. Beş hececilerden biridir. Piyes, roman ve hatıra türünden de kitapları vardır.
Şiir kitapları: 1. Rüya (1912), 2. Cenk Duyguları (1917), 3. Efsaneler (1919), 4. Zakkum (1920), 5. Bulutlara Yakın (1920), 6. Gülistanlar Harabeler (1922), 7. Paravan (1929), 8.. Balkon­da Saatler (1931), 9. Sulara Dalan Gözler (1936), 10. Hap Onun için (1962), 11. Sonsuz Gecelerin Ötesinde (1962).
Ro­manları: 1. Sulara Giden Köprü (1939), 2. Aşıklar Yolunun Yolcuları (1939). Piyesleri: 1. Baykuş (1916), 2. İlk Sair (1923), 3. Sönen Kandiller (1926), 4. Nedim (1932), 5. On Yılın Destanı (1933), 6. Hayalet (1936), 7. Bir Dolaptır Dönüyor (1958), 8. İki Yanda (1970). [İlk iki piyes aruz ölçüsü ile diğerleri he­ce ölçüsü ile yazılmıştır.]
Hatıraları: 1. Edebiyatçılar Geçiyor (1939, 1969, Edebiyatçılar Çevremde adı İle 1970), 2. Dârülbedâyi Devrinin Eski Günleri (1964), 3. Eski İstanbul Ramazanları.