KAMİ MEHMED EFENDİ
(?-1723)
Divan şairi. Edirne’de doğdu. Şeyh İbrahim Efendi’nin oğludur. Edirne’de medrese öğrenimi görerek 1690’da İstanbul’a geldi, müderrislik, kadılık, Fetva Eminliği yaptı. Üsküdar’da öldü. Mezarı Karacaahmet’tedir.
Devrinin ileri gelen şairlerindendir. Kâmî mahlası ile şiir yazarların en başarılısıdır. Nazım tekniği kuvvetlidir. Sâde Türkçe ile yazılmıştır.
Eserleri: 1. Divan (elyazması halindedir), 2. Firuz-nâme, 3. Âsaf-nâme, 4. Terceme-i Salfit-ı Mesudî, 5. Riyazü’l-Kasımîn, 6. Ta baka t-1 Hanefiyye, 7. Nefİsetü’l-Uhrevİyye, 8. Huz mâ-safâ, 9. Tuhfetü’z-Zevrâ, 10. Behcetü’l-muamma. Fıkha dâir eserleri de vardır [Ali Canib (Yöntem), şairin hayâtı ve eserleri hakkında bir makale yayımladı: Edirneli Efendi, Hayat Mecmuası, II, 1927].
