KEÇECİ-ZADE İZZET MOLLA

 (1785-1829)
Divan ve mesnevi şairi. İstanbul’da doğdu. Kazasker Sa­lih Efendi’nf oğludur. Medrese öğrenimi görmüş, İmparator­luğun çeşitli vilâyetlerinde kadılık yapmıştır. Mert, dürüst tabiatlı ve açık sözlü bir kimse İdi. Siyâsî tercihleri sebebiy­le birkaç defa sürgün edilerek İstanbul’dan uzaklaştırılmış, son sürgününde, Sivas’ta ölmüştür. 1916’da kemikleri İs­tanbul’a nakledildi.
İzzet Molla, divan şiirinin son us falarından dır. Şiirlerinde duygu ile nükteyi birleştirmiş, mahallî hayâtı aksettiren bil­giler vermiştir. Mevlâna ile Şeyh Gâlİb’İn tesiri altındadır.

Eserleri:

1. Dîvan-Bahârn Efkâr (1825’de tertip edildi, gençlik şiirlerini topladığı kitap, 1823’de Bufak’da basıldı), 2. Dîvan-Hazân-ı Asâr(1825’ten sonra söylediği şiirler, 1841’de basıldı), 3. Mihnet-Keşan (mesnevi, 1852’de basıldı), 4. Gülşen-i Aşk (mesnevi, İlâhî aşk temasını işler, 1848’de ba­sıldı), 5. Lâyihalar (İmparatorluğun bâzı meseleleri hakkında saraya yazdığı yazılar. İlki 1827’de Sultan II. Mahmud’a ve­rildi. İkincisi 1828 Rus Harbi sebebiyle saraye takdim edil­di.) 6. Devhatü’l-mehâmld fi Tercemeti’l-vâlid (Babasının hayat hikayesi, 1913’de basıldı).