Koca Ragıp Paşa

Divan edebiyatı şâiri, yazar. İstanbul’da doğdu. Asıl adı Mehmed’dir. Şiirlerinde Râgıb mahlasını kullandığı için bu isimle anılır. Düzenli bir eğitim görmedi. Kendi kendisini eleştirdi. Kâtiplik, elçilik, sadrazam mektupçuluğu, reisül-küttaplık ve vezirlik yaptı. 1756’da sadrazam oldu. Bu görevi ölünceye kadar devam ettirdi. İstanbul’da öldü, Lâleli’de kendi yaptırdığı kütüphanenin bahçesine gömüldü.Çağının tanınmış şairlerindendir. Sağlam, güzel ve haki­mane şiirleri vardır. Kasidede Nefi’nin, gazelde Nabi’nin yolunu izlemiştir. Arapça, Türkçe ve Farsça ile yazılmış manzum ve nesir pekçok eseri vardır. Bazı beyitleri ay­dınlar arasında atasözleri gibi asırlarca söylendi.Eserleri: 1. Dîvan [Müstakimzade S.Sadeddin tarafından şiirleri bir araya getirilerek bastırıldı. (1837).], 2. Telhlılt [Mensur, resmî yazıları, mektupları, belgeler] 3. Tahkîk ve Tevfîk (Osmanlı-lran münasebetleri üzerine görüş, gözlem ve belgeleri), 4. Mecmua-i Râgıb vı Defmetü’l-metâlib (Arapça, Bulak’ta basıldı, 1839), 6. Mat-‘ laü’s-sa’deyn (Abdürrezzak Semerkandî’nin Farsça tarihi­nin tercümesi. Kitap Moğol Hanı Ebû-Said Bahadır ile Timur’un ilk devirlerinden bahseder.), 7. Aruz Risalesi. Başka eserleri de vardır.