Namık Kemal

Namık Kemal Hayatı Biyografisi Edebi Kişiliği ve Eserleri Hakkında Kısaca Özet Bilgi (1840-1888):

Namık Kemal, Türk edebiyatının önde gelen isimlerinden biridir ve doğum yeri Tekirdağ’dır. İlk ismi Mehmet Kemal olan yazar, küçük yaşta annesini kaybetmiştir. Yaşamının erken dönemlerinde, dedesi memurluk görevleri nedeniyle farklı yerlere taşındığı için eğitim hayatını farklı yerlerde sürdürmüştür. Sanatçı, eğitim hayatı boyunca özel dersler alarak kendisini geliştirmiştir. Arapça ve Farsça öğrenme konusunda da oldukça başarılıydı. Hariciye Nezareti Tercüme Odası’nda kâtip olarak çalışırken, Fransızca öğrenme fırsatı bulmuştur. Bu dil eğitimi onun ileride edebi çalışmaları için önemli bir temel oluşturmuştur.

Kariyeri boyunca birçok edebi eser kaleme almıştır. Özellikle tiyatro eserleri, toplumsal eleştirileri ve edebiyat dünyasındaki yenilikleriyle ön plana çıkmıştır. Kendisi aynı zamanda Osmanlı Devleti’nin modernleşmesi konusunda da önemli bir figürdür. Eserlerinde toplumsal değişimi ve reformları savunmuştur. Namık Kemal’in hayatı, Türk edebiyatı ve toplumsal tarihi için önemli bir yer tutmaktadır. Eğitim hayatındaki zorluklarının üstesinden gelerek, kendini edebiyata adaması ve toplumsal değişimi savunması onu Türk edebiyatının en saygın isimlerinden biri haline getirmiştir.

Türk edebiyatının önde gelen isimlerinden biridir ve sadece edebiyat alanında değil, aynı zamanda gazetecilik ve siyasi kariyeriyle de öne çıkmıştır. Kendisi dönemin önemli gazeteleri Tasvir-i Efkar ve Muhbir’de yazılar yazmıştır. Bu yazılarıyla toplumsal ve siyasi konularda fikirlerini ifade etmiş ve halkın dikkatini çekmiştir. Londra’da Ziya Paşa ile birlikte Hürriyet gazetesini çıkardığı dönemde, Namık Kemal’in gazetecilik kariyeri daha da ivme kazanmıştır. Gazetecilik faaliyetleri sırasında ülkesindeki toplumsal ve siyasi gelişmeleri takip etmiş, halkın sesi olmuştur.

Siyasi kariyeri boyunca da önemli görevler üstlenmiştir. Gelibolu mutasarrıflığı yaparak, yerel yönetimde görev almış ve halkın sorunlarını çözmek için çalışmıştır. Ancak, Vatan yahut Silistre adlı oyununun sahnelenmesi sonrasında çıkan olaylar nedeniyle Magosa’ya sürgün edilmiştir. Bu sürgün Namık Kemal’in hayatında önemli bir dönüm noktası olmuştur. Yaşadığı zorlu süreçlerin ardından affedilmiş ve İstanbul’a geri dönmüştür. Bu süreçte, yazarın mücadeleci kişiliği daha da belirginleşmiştir ve ülkesindeki toplumsal sorunlara karşı daha sert bir tavır almıştır.

Namık Kemal’in yaşamı ve eserleri, Türk edebiyatı ve toplumsal tarihi için önemli bir yer tutmaktadır. Kendisi edebiyat, gazetecilik ve siyasi kariyeri boyunca yaptığı çalışmalarla, ülkesindeki toplumsal değişimin öncüsü olmuştur.

Namık Kemal; başlangıçta divan tarzında, bireysel temalı şiirler yazarken Şinasi ile tanışmasının ve yaşadığı dönemdeki olayların etkisiyle siyasi ve sosyal temalı yeni şiire yöneldi. O da çağdaşı pek çok sanatçı gibi toplum için sanat anlayışı ile eser verdi. Vatan, millet, insanlık, hak, hukuk, hürriyet, adalet, kahramanlık ve cesaret gibi temaları işleyen sanatçı “Vatan ve Hürriyet Şairi” olarak nitelendi. Hürriyet Kasidesi, Vatan Mersiyesi, Vaveyla (şiir); Vatan yahut Silistre, Zavallı Çocuk, Akif Bey, Celaleddin Harzemşah, Kara Bela, Gülnihal (tiyatro); İntibah, Cezmi (roman); Tahrib-i Harabat, Takip, Renan Müdafaanamesi (edebi tenkit / eleştiri) sanatçının başlıca eserleridir.

Vatan Şairi Namık Kemal Hayatı Biyografisi Edebi Kişiliği ve Eserleri Hakkında Geniş Detaylı Bilgi

Tanzimat Edebiyatı Dönemi’nde, gerek şiiri, tiyatrosu, romanı ve diğer eserleriyle ve gerekse kültür değerlerinin zaman içinde yorumlanmasına vesile olan faaliyetleri ile en büyük etki, Namık Kemal’den gelir.

• Namık Kemal’in ilk şiirlerinde Divan Edebiyatı’nın şekil ve muhteva özellikleri görülür. Encümen-i Şuarâ toplantılarında özellikle Leskofçalı Galip Bey’in en yakın takipçisi olan Kemal, 1862 yılına kadar klasik tarzda şiirler yazmaya devam etti. Bu tarihte Şinasi ile tanışan Kemal’in hayatı, düşünceleri ve eserleri değişmeye başladı. Bu tarihten itibaren Tasvir-i Efkâr’da yayın hayatına atıldı.

• Namık Kemal’deki değişme sürecinin ilk merhaleleri, Tanzimat döneminin karakteristiği olan gazetecilik ile şekillenir. Tasvîr-i Efkâr, Hürriyet, ibret gibi gazetelerde, edebî ve siyasi yayınları ile, halka ve idarecilere önemli bir sosyal değişikliğin haberini de verir. Edebiyat, halkın menfaatlerini korumada çok önemli bir araçtır ve gazete, edebiyatın önde gelen yardımcılarından biridir.

• Tanzimat devrinde çok sık karşılaşılan müsavat (eşitlik), uhuvvet (kardeşlik), temeddün (medeniyet) adalet gibi kavramlara Namık Kemal tarafından bir yenisi daha eklendi.

• Namık Kemal’in şiirlerinde bir hitabet (nutuk) özelliği görülür. Buna sebep olarak edebiyatı sosyal problemlere çare arayan bir müessese hüviyetinde görmesini ileri sürebiliriz.

• Namık Kemal, sadece şiirde değil roman ve tiyatro türlerinde de yeni Türk edebiyatının en büyük temsilcisi sayılır. Tiyatro anlayışı Celâl’in önsözünde açıklanır. Buna göre, Kemal “faydalı” olanı, “eğlendirerek öğretmek” amacı ile tiyatro çalışmalarını yapmıştır.

• Namık Kemal’in romanı, özellikle ilk edebi roman olan İntibah batı ile irtibata geçen aydınlar için yazılmış eserlerden kabul edilir. Namık Kemal, tıpkı tiyatro için dediği gibi, romanı “faydalı bir eğlence” olarak görür.

• Kemal’in edebî tenkitleri, kendisinden sonraki edipler için yol gösterici eserlerdendi.

• Tenkitlerinde, roman ve tiyatrolarında gördüğümüz tarih merakı, Osmanlı Tarihi adlı bir eserle birleşerek şairin araştırıcı yanını ortaya çıkarır.

Not:

İki nesil arasında, birinci nesle yakın edebî ölçüler içerisinde eser veren Ahmet Mithat Efendi ve “Beş Paşalar” (Münif, Sadullah, Ahmet Vefik Paşa, Ahmet Cevdet Paşa, Edhem Pertev Paşalar)’ ı da burada zikretmeliyiz. Beşir Fuat, Nabizade Nazım, Muallim Naci ve Direktör Âli Bey’i ise “ikinci nesle” yakın edipler vasfıyla anabiliriz. Bunun yanında Servet-i Fünun edebiyatına geçiş dönemi oluşturan yazarlar arasında bulunan Mehmet Celâl, Mehmet Vecîhî, Mustafa Reşit, Mehmet Tevfîk, Fazlı Necip, Mehmet Müncî, Mehmet Ziver gibi Ara Nesil sanatkarlarını da, Tanzimat Donemi yazar ve şairlerinden kabul etmek gerekir.

Namık Kemal PDF İndir

BAŞKA BİR KAYNAK
Türk Edebiyatımızın önemli şair ve yazarlarındandır. Tekirdağ’da doğdu. Çocukluğu dedesinin ya­nda, Kars ve Sofya’da özel dersler alarak geçti. İstanbul’a dönünce Tercüme Odası’na memur oldu (1863). İbrahim Şinasi ile Tasvir-i Efkâr’da yazılar yazdı. 1865’te aynı gazeteyi çıkardı. Yeni Osmanlılar Cemiyeti üyelerinin sü­rülme sebebiyle Ziya Paşa ile Paris’e kaçtı (1867). Londra’­da Ziya Paşa ile Hürriyet gazetesini çıkardı (1868). 1870’de İstanbul’a döndü, mutasarrıf olarak Gelibolu’ya gönderildi. Azledilirler tekrar İstanbul’a geldi. Namık Kemal 1877’de Midilli’ye sürüldü ve 1879’da oraya mutasarrıf oldu. Rodos (1884) ve Sakız (1887) adalarında da aynı görevi yaptı.

Sakız’da öldü. Mezarı Bolayır’dadır. Namık Kemal, Tanzimat Edebiyatı‘nın her türde eser veren gür sesli dâva adamı ve şâiridir. Sanatını toplumun hizmetine vermiş, şe­kil ve ifâde bakımından eski, öz ve ruh yönünden de yeni eserler vermiştir. Eserlerinde hürriyet, vatan, millete hiz­met, haksızlıkla savaş, adalet vb. fikirleri dile getirildi. Namık Kemal, dilde ve edebiyatta sadeleşmeyi savundu. Yeni nazım biçimleri denedi. Edebi­yatımızın batılılaşmasında rolü büyüktür. Şiirleri ilk defa Sadettin Nüzhet Ergun tarafından toplanıp “Namık Kemal– Hayâtı ve Şiirleri” adı ile yayımlandı (1933).

Namık Kemal’in Eserleri

Piyesle­ri: 1. Vatan Yahut Silistre (1873), 2. Zavallı Çocuk (1873), 3. Akif Bey (1874), 4. Gülnihâl (1875), 5. Celâleddin Harzemşah (1885), 6. Karabelâ (1910).
Romanları: 1. İntibah (1876), 2. Cezmi (1880).
Tenkit eserleri: 1. Tahrîb-i Harabat (1885), 2. Tâkib (1885), 3. Renan Müdafaanâmesİ (1962).

Tarih ve bi­yografi:

1. Kanije (1874), 2. Silistre Muhasarası (1874,1946), 3. Osmanlı Tarihi (Yeni baskısı: 1971,1974, üç cilt), 4. Büyük İslam Tarihi (Yeni baskı: 1975), 5. Evrak-ı Perişan (1871), 6. Yavuz Sultan Selim (1968 yeni baskı). Mektuplarını F. A. Tansel “Hususî Mektuplarına Göre Namık Kemal ve A. Ha­nı id’1 (1949.4 cilt) ile O. F. Akün “Namık Kemal’in Mektupla­rı” (1972) neşretti. Mehmet Kaplan’ın doktora tezinin konu­şu da “Namık Kemal Hayatı ve Eserleri” (1948)’dir. M. N Özön, “Namık Kemal ve İbret Gazetesi” (1938) adlı kitapta makalelerini topladı.