Nefi

Dîvan şâiri. Hasankale’de doğdu. Asıl adı Ömer. Memle­ketinde Medrese öğrenimi gördükten sonra I. Ahmed zamanında istanbul’a geldi. Sultan IV. Murad tarafından korundu. Bâzı memurluklarda bulundu, vergi kâtipliği yaptı. Sultan IV. Murad’a bir daha hiciv yazmayacağına dâir söz vermiş, sözünde durmayarak Bayram Paşa’yı hicvetmiş ve bu yüzden boğdurularak Sarayburnu’ndan denize attırılmıştır.
Divan şiirinin en büyük övgü ve yergi şairidir. Özellikle kaside türünde başarılı olan sanatçının mesnevisi yoktur. Sevgisinde de nefretinde de aşırıya kaçan Nef’i ölçüsüz bir şairdir. Dili ağır ve söz sanatları olan şair çoğunlukla din dışı konuları işler. Hicivlerini topladığı “Siham-ı Kaza” (Kader Okları) en önemli eseridir.  Farsça ve Türkçe Divanları vardır.
Nefî, divan edebiyatının en büyük övgü ve yergi şâiridir. I. Ahmed, II. Osman ve IV. Murad ile devrin bâzı ileri gelenle­rini övmüştür. Övme ve Övünmede aşırılığı, samimiyeti, gür sesi onun üslûp özelliklerindendir. Şiirlerinde ses bilgisinin güzelliği de mevcuttur. Hicivlerinde bazan hakaret ve sövgü görülür. Gazelleri hisli ve âşıkanedir. Farsça şiirler de söyleyen Nefi sağlam bir şiir tekniğine sahiptir.
Eserleri: 1. Türkçe Dîvan [İki defa basıldı (1836,1853).], 2. Farsça Dîvan A.N. Tarlan, Türkçe’ye çevirdi ve yayımladı (1943).!, 3. Sihâm-ı Kaza [(- Kaderin Okları anlamına gelen bu yapıtta sanatçının hiciv türündeki şiirleri yer alır.), Saffet Sıtkı 1943’de neşretti.] A. Karahan’ın hazırladığı tanıtma kitabı. Millî Eğitim Bakanlığı yayınlan arasında çıktı (1972, 1985). Nefî ve eserleri konusunda Tulga Ocak’ın doçentlik tezi vardır, basılmamıştır.