Oktay Akbal

(1923-2015) Hikâye ve romancı. İstanbul’da doğdu. Askerî Savcı Salih Sahabettin Akbal’ın oğlu, Romancı Ebûbeklr Hazım Tepey-ran’ın torunudur. Küçük yaşta babasını kaybetmiş, annesi tarafından yetiştirilmiştir. İlköğrenimini Fransız okulu Saint Benoit’da, ortaöğrenimini de İstiklâl Lisesi’nde yaptı. Ede­biyat Fakültesi ve Hukuk Fakültesi’ne birkaç yıl devam et­tiyse de bitiremedi. Gazete yazarlığı ve mütercimlik yapa­rak İş hayatına atıldı. Çeşitli gazetelerde fıkra yazarlığı da yapmıştır.

Oktay Akbal, Batı’da egzistansiyalist ve hümanist felsefeye dayalı düşünceden ve bu düşünceleri yansıtan eserlerden etkilenmiş, o eserlerin benzerlerini yazmaya çalışmıştır. Cemiyetteki sıradan İnsanların hayatını, dramını, gelenek ve görenekler karşısındaki tutumlarını, sosyal ve ekonomik sebeplerden dolayı düştükleri ümitsizlikleri şiirli bir dil ile anlatmıştır.  Kitapları ile TDK ve Sait Faik Ödülü almıştır (1958,1959).

Hikâyeleri:

1. önce Ekmekler Bozuldu (1946), 2. Aşksız İn­sanlar (1949), 3. Bizans Definesi (1953), 4. Bulutun Rengi (1954), 5. Berber Aynası (1958; 1959 Sait Faik Ödülü), 6. Yal­nızlık Bana Yasak (1967), 7, Dondurmalı Sinema (1967), 8. Tarzan Öldü (1969), 9. Istinye Suları (1973). 10. İlk Yaz Devri­mi (1977).

Romanları:

1. Garipler Sokağı (1950), 2. Suçumuz insan Olmak (1957; 1958 TDK Roman mükâfatı), 3. İnsan Bir Ormandır (1975).

Yazarın hâtıra, deneme ve tenkit türünde eserleri de vardır:

1. Şâir Dostlarım (1964,1977), 2. Günlerde (1965, 66-1968), 3. Dost Kitaplar (1967), 4. Konumuz Edebi­yat (1968), 5. Yazmak Yaşamak (1972), 6. ölümsüz Oyun (1974), 7. Atatürk Yaşadı Mı? (1975), 8. Yeryüzü Korkusu (1974), 9. Hiroşima la r Olmasın (1976), 10. Zaman Sensin (1977), 11. Temmuz Serçesi (1978).