ŞÜKUFE NİHAL BAŞAR
(1896-24.IX.1973)
Şâir, yazar. İstanbul’da doğdu. Çocukluğu babasının görevi sebebiyle Anadolu’nun çeşitli şehirlerinde geçti. Lise öğrenimini istanbul’da tamamladı. İnas Dârülfünûnu’nda (kadınlara mahsus yüksekokul) öğrenci iken Midhat Sâdullah Sander ile evlendi. Sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü’nü bitirdi (1919). İstanbul’un çeşitli liselerinde tarih, coğrafya ve edebiyat dersleri verdi. Mütâreke yıllarında Müdâfâa-i Hukuk Cemiyeti’nde fitlen çalıştı. Türk Kadınlar Birliği’nin kurucularındandır. 1953’te öğretmenlikten emekliye ayrıldı. İstanbul’da öldü. Rumelihisarı Âşiyan Mezarlığı’nda gömülüdür.
Şiirlerinde sevgi ve doğa en çok ele aldığı temalardır. Kadın duyarlığını eksen edinen “ben merkezli” şiirler yazmıştır. Onun şiirlerinin milli romantizmden sosyal realizme uzanan sosyal konulu bir macerası vardır. Hazan Rüzgârları ve Gayyâ adlı şiir kitaplarında Anadolu insanını ve coğrafyasını genel görünümüyle yansıtmıştır.
Cumhuriyet devri kadın şâir ve yazarlarındandır, ilk şiirlerinde aruz veznini kullanan şâir, Millî Edebiyat akımını benimseyince hece veznine döndü. Şiirlerinde romantik duyguları, hikâye ve romanlarında da toplum meselelerini, kadınların problemlerini işledi. Eserlerinin bir kısmı Aydabir, Şâir, Nedim, Güneş, Çınaraltı, Şadırvan gibi dergilerde yayımlandı.
Şiir kitapları:
1. Yıldızlar ve Gölgeler (1919), 2. Hazan Rüzgârları (1928), 3. Gayya (1930), 4. Su (1933), 5. Şile Yollan (1935), 6. Sabah Kuşları (1943), 7. Yerden Göğe (1960).
Romanları:
1. Renksiz Istırap (1928), 2. Yakut Kayalar (1931), 3. Çöl Güneşi (1933), 4. Yalnız Dönüyorum (1938), 5. Domaniç Dağlarının Yolcusu (1946), 6. Çölde Sabah Oluyor (1951).
Diğer eserleri:
1. Tevekkülün Cezası (Hikâyeler, 1928), 2. Finlandiya (Gezi nottan, 1935). Şiirlerinden seçmeler: Şükûfe Nİhâl- Şiirler (1975).
